Het is algemeen bekend dat men voor het opstellen van een testament naar de notaris dient te gaan.

Op 1 januari 2003 is het nieuwe erfrecht in werking getreden. In de wet is het thans verzorgingsrecht van de langstlevende echtgenoot geregeld. Indien men overlijdt en geen testament heeft gemaakt zijn de echtgenoot en de kinderen automatisch de erfgenamen. De langstlevende echtgenoot krijgt in het nieuwe erfrecht automatisch alle goederen van de nalatenschap toegedeeld onder de verplichting om de schulden voor zijn/haar rekening te nemen.

De kinderen krijgen een vordering (in geld) op de langstlevende echtgenoot ter grootte van hun erfdeel. De vordering is echter pas opeisbaar bij het overlijden van de langstlevende. Tijdens het leven van de langstlevende is de vordering van de kinderen eveneens opeisbaar indien de langstlevende in de wettelijk schuldsanering terecht zou komen of bij zijn/haar faillissement.
Indien men van deze wettelijke regeling wenst af te wijken, bijvoorbeeld om andere erfgenamen aan te wijzen of een legaat te maken aan een goed doel of een bepaald familielid, of deze wettelijke regeling wil bijstellen, bijvoorbeeld extra opeisbaarheidgronden van de vorderingen van kinderen tijdens leven van de langstlevende, dan dient men bij de notaris een testament te maken. Ook voor het aanwijzen van een executeur of een voogd over minderjarige kinderen dient men een testament op te maken.

In Nederland maakt iedereen zijn eigen testament. Het is wettelijk niet toegestaan om samen één testament te maken.

In een testament kunnen tevens een voogd voor minderjarige kinderen worden aangewezen. Ook is het mogelijk om de erfdelen van de kinderen onder bewind te stellen tot een bepaalde leeftijd. Dit houdt in dat de kinderen niet vrij kunnen beschikken over hun erfdeel.

Ook kan je bij testament een executeur aanwijzen. Dit is een persoon die namens de overledene de nalatenschap zal beheren en afwikkelen, waaronder het regelen van de uitvaart.